Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Κριτική στο βιβλίο, ''Ιστορίες της Αλμύρας'' του Μιχάλη Καρπαθάκη.

    Η ζωή μ΄έκανε πουλί.
  Μην φανταστείς τίποτα ωδικό ή όμορφο.
  ΄Ενα ασήμαντο κι ακίνδυνο πουλί, που μ΄έχει έξω απ΄το κλουβί να βλέπω, να παρατηρώ και να διαβάζω.Κι όποιον γνωρίζω τον ρωτάω, σαν άλλη γοργόνα, επεκτείνοντας την παιδική μου απορία στην ακρογιαλιά....''κι εκεί που τελειώνει η θάλασσα , τι είναι και δεν χύνεται το νερό;''.
  Σε κάποια από τις κοντινές κι ανέφελες περιπλανήσεις μου, γνώρισα τον καπετάν Μιχάλη και με την γενναιόδωρη χειρονομία του Μίμη του Παπαγιαννάκη έγινα ευγνώνων κάτοχος ενός αντιτύπου, από το ημερολόγιο καταστρώματος της ψυχής του. Τις ''Ιστορίες της Αλμύρας''.
  Καβάλησα στο καμπούνι του πλοίου του, με την ορμή του αναγνώστη και την εμπειρία του αδαούς και χωρίς να το καταλάβω μπαρκάρισα λαθρεπιβάτης...
  Στην αρχή με το ''ΑΓΓΕΛΗΣ Σ'' για την Θεσσαλονίκη.
  Στην συνέχεια με το ''ΑΡΓΩ ΕΛΛΑΣ'' για την Ινδία.
  Γνώρισα τον καπετάν Γιώργη Μυλωνά και τους άλλους ναυτικούς.
  Ξανάζησα την χούντα με τα γίβεντα του πλοίου, κάτι σαν τα επίκαιρα ..

  ΄Επιασα λιμάνι στην Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας τόσες πολλές φορές , που έγινα πράτιγος .
  Έμαθα τα μπαρ του Χιρόνο, σαν το σπίτι μου.
  Καλοπέρασα με τις κοπέλες του, μην σου πως πήγα να ερωτευτώ , αλλά εσύ με έβαζες , από ένα σημείο και μετά βατσιμάνη.
 ΄Εφτασε η χάρη μου στο Κέηπ Τάουν , πήγα Σιγκαπούρη, στην Κίνα του Μάο.

  Καπετάν- Μιχάλη...
  Σου έκανα και παρέα , όταν σε στρίμωξαν οι Ερυθροφρουροί με εκείνο το περιοδικό, που είχες την φαεινή ιδέα, να καθίσεις πάνω στην φωτογραφία του Μάο.
  Πέρασα και ξαναπέρασα μαζί σου τον 180-ο παράλληλο, πήγα στην Αμερική.
  Σ΄ακολούθησα στην λειτουργία των Ευαγγελιστών.Μέχρι που σκέφτηκα να σ΄εγκαταλείψω  και να μείνω στην Αμερική...(αλλά ποιος θ΄άκουγε τον φίλο μας τον Μίμη χαχαχα).
  Πήγα στην Σεβίλη, απόλαυσα φλαμέγκο..
  Σε συντρόφεψα στην θάλασσα των Σαργασσών και τον Ορινόκο, μαζί κάναμε παρέα με τον Χρήστο και τα κορίτσια στην Καζαμπλάνκα, πήγαμε ΄Αμστερνταμ, Μάγχη , Λισαβόνα μέχρι και την τσάντα με τα χρυσαφικά πήγαμε μαζί στους γονείς του μετανάστη χορευτή..
  Περάσαμε μαζί τα πελάγη και τους ωκεανούς, πέσαμε σε φουρτούνες και τυφώνες, βρήκαμε μπουνάτσες και πιάσαμε την θάλασσα στον ύπνο.
  ΄Ακουσα ιστορίες, συμμερίστηκα καημούς κι αγωνίες.
  Είδα, παρατήρησα, ονειρεύτηκα σαν να΄μουνα ο καθρέφτης σου.
΄Εζησα τα περάσματα του χρόνου πάνω σου, τις προαγωγές και τις επιτυχίες σου.
  Σ΄ενοιωσα καπετάνιε μου τόσο, που συγχρονίστηκαν μέχρι και οι τρίχες στο δέρμα μας....μαζί ανατριχιάζαμε.
  Τελικά , ό,τι πουλί κι αν είμαι, δίπλα σου έγινα θαλασσοπούλι.
  Κι αν για πολλά χρόνια μ΄έλεγαν , χάριν συντομίας ''καπετάνιο'' ως διοικητή διαφόρων υπηρεσιών,
θά΄λεγα ότι τώρα, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, βλέποντας τις ελλείψεις μου, λείπει το ναυτικό φυλλάδιο.
  Μας χρωστάς φίλε μου καπετάν Μιχάλη και τα επόμενα βιβλία σου, γιατί εσύ με το σπάνιο λογοτεχνικό ταλέντο σου,ξύπνησες μέσα μας τέτοιες αναζητήσεις.

Υ/γος ε.α. Χρήστος Μαγκλάσης
                      (Κνάκαλος)

''Ιστορίες της Αμύρας''
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις ΝΗΜΕΡΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου