΄Ελεγε με στόμφο, πως ήταν λεβέντης ασίκης και καραμπουζουκλής.
Μέχρι που έπεσε στην κέντα, όταν σε καυγά έγινε θύμα ύπουλης μαχαιριάς.
Σώθηκε, αλλά έμεινε αρκετά κατάκοιτος στο κρεβάτι.
Είδε κι απόειδε κι έκανε προσευχή και τάμα.
''Αν γίνει καλά,να περπατήσει δεκαπέντε χιλιόμετρα μέχρι το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων έχοντας στις παπουτσοπατούσες φασόλια.''.
Και το θάμα έγινε .
Ξεγέρεψε ,αλλά πλησιάζοντας η μέρα υλοποίησης του τάματος , το έζωναν τα φίδια.
Πως θα περπατούσε ; Θα πλήγιαζαν τα πόδια .
Τι θα έλεγαν οι χωριανοί, βλέποντάς τον ;
Κατάθλιψη...
Παραμονή , 30 Ιούνη, ξεκίνησε μαζί με όλους απ΄το χωριό, περπατώντας αγέρωχος.
΄Εφτασε άνετα , πρώτος απ΄όλους.
Στην δικαιολογημένη απορία των συγχωριανών για το τάμα, απαντούσε ξαλαφρωμένος...
- Φασόλια είπα.
Ε ,....τά΄βαλα βρασμένα !
